بسم الله الرحمن الرحیم

0 - سنگی در خط مستقیم(یعنی کات بر نمی داره) از دست اغتشاش گری منافق با سرعت زیاد به صورت پرتابه با زاویه اولیه ای که صورتت در مسیر حرکت آن قرار بگیرد پرتاب می شود ... تا وقتی که به وضوح نبینی که در 1 متری صورتت ناگهان تغییر مسیر می دهد نمی توانی خیلی چیز ها را درک کنی ... (یادش بخیر 8 روز دفاع مقدس...منظور همان 8 روز درگیری شدید فیزیکی است)

این چه ربطی به موضوع دارد مفصل است :

1 - اصولا خواص را دو دسته می دانم 1- خواص خواص (که شامل گروه های با تفکر غیر بسیجی می شود) 2- خواص عوام (که شامل گروه های با تفکر بسیجی می شود ) و یقینا از نوشته هایم معلوم است که علاقه شدید دارم که جزو گروه دوم باشم ...

2- ویژگی اصلی خواص خواص این است که به نحوی تک بعدی هستند یعنی سعی می کنند موضوعی خاص را تا انتها پیگیری کنند و در همان موضوع باشند ولا غیر و در حیطه همان موضوع نیز به دور خود پیله ای می پیچند و تمام دارو های لازم برای اجتماع را در همان محدوده تجویز می کنند . بهتر بگویم مثلا صرفا کار مطالعاتی انجام دهند نشریه در بیاورند اینترنت بازی کنند و ... یا به صورت واضح تر به گفته مرحوم استاد علی صفایی حائری (ره) این عده ابتدا توان خود را می بینند و با توجه به توان خود به دنبال تکلیف می روند و در این مسیر نیز اکثرا توان خود را درست شناسایی نمی کنند پس تکلیف حتی مطابق با توانشان نیز نخواهد بود .

3- و اما خواص عوام . این گروه از آن جایی که در درون عامه مردم زندگی می کنند با درد های جامعه از نزدیک سر و کار دارند و محیط زندگی آن ها نیز در عوام جامعه تعریف می شود و خود نیز جزئی از آن جامعه و خارج از پیله ی خواص خواص مجبورند که در چند بعد حرکت کنند . یا به معنای بهتر وباز از مرحوم صفایی (ره) ابتدا تکلیف خود را تشخیص می دهند و با توجه به تکلیفشان به دنبال کسب وسع می روند. و آنجا که کسب وسع کردند می توانند در باره لا یکلف الله نفس الا وسعها آرامش داشته باشند .

4- در باب اردوهای جهادی را نیز می توان دو قسمت کرد : 1- اردوهای گروه های جهادی با تفکر خواص 2- اردوهایی با تفکر خواص عوام یا همان بسیج سازندگی . ابتدا این موضوع را یاد آور شوم که هر دو کار از هر دو گروه یقینا عملی است صد در صد مورد تایید و پسندیده اما دو تفاوت را در این دو تفکر می توان دید . در دیدگاه خواص خواص اردوی جهادی غایت کار است و انتهای کار و در بسیج سازندگی یکی از کارهای عادی که باید انجام شود (البته عادی یعنی اگر انجام نشه که نمی شه دیگه جهادی هم بخوایم برگزار نکنیم که خاک بر سرمون ) و تفاوت دوم نیز در این است که در گروه هایی که خواص خواص است چون بچه ها خواص خواص جامعه هستند دیدگاه هدایتی در برابر جامعه مقابل خود را دارند اما در مورد دوم چون افراد این دسته بچه های خواص عوام جامعه هستند خود را افرادی دقیقا هم سطح جامعه می بینند که این موضوع اگر با ساخته بودن افراد از نظر اخلاقی همراه باشد بسیار مناسب خواهد بود ولی اگر در این میان افرادی با مشکلات اخلاقی حضور پیدا کنند موضوع به شکلی منفی در خواهد آمد .

5- اصولا جهاد را کاری بسیار آرمانی می دانم اما برای بچه شیعه نباید تنها فعالیت باشه . یک بچه شیعه باید توانایی داشته باشه که هرجایی که خالی ماند  برود و دستش بگیرد و در آن هم پیشرفت کند ... حال می خواهند عده ای ناتوان و معلول عقیده ای او را اقیانوسی به عمق یک سانت تعریف کنند حتی اگر این هم باشد اقیانوسی به عمق نیم سان مفید تر از چاهی به عمق هزار متر و قطر نیم سانت خواهد بود . هرچند اگر چهل روز عمل خود را برای خدا خالص کردی و چشمه های حکمت از قلبت به زبانت جاری شد آن وقت می شوی اقیانوسی مثل عمیق و السابقون السابقون اولئک المقربون (مثل خیلی از شهدا و توصیه می کنم به آن هایی که بسیج را ناموفق می دانند بروند و داستان گردان میثمی ها را بخوانند تا ببینند چه کسی موفق تر بود)

6- خود را بی نیاز از علما نمی دانم ولی هر عالمی را هم مورد نیاز نمی دانم !!! عالمی عالم است که بسیجی باشد یعنی در متن فتنه سینه اش را سپر کند در صف مقدم .... عالم باید علی اکبر(ع) باشد خلقا و خلقا و منطقا شبیه ترین به رسول الله و مرد جنگ ... عالم باید حسین باشد و برایش غلام سیاهش با فرزندانش فرقی نکند . عالم باید عوام الناسش را عاشق باشد . عالم باید روح الله باشد و سید علی عالم باید امام خمینی باشد و امام خامنه ای !

والسلام