بسم الله الرحمن الرحیم

پراکنده فکر نویسی های یک زیارت  ...

اول میانمار : درد دارد ... عده ای احمق هم که هنوز به فکر دعوای شیعه و سنی هستند ... یادمان رفته که در مقابل دنیای کفری هستیم که حتی خدای ما را قبول ندارد ... و رسول ما را ... و معاد ما را ... باور کنید که راه را گم کرده ایم ...

دوم بحرین : و آل سعود و ملک زهرمارش هم با دالایی لامای کافر فرق ندارند که هردویشان فرزندان نا مشروع آمریکا هستند ... باور نمی کنید ... در یک کشور شیعه می کشنند و در یک کشور سنی و آمریکا و فرزندان نا مشروعش ساکت اند و ما درگیر دعوای شیعه و سنی ... باور کنید که راه را گم کرده ایم ...

1-        وقتی که خیلی ننویسی مطالبت روی هم جمع می شود خیلی هایش در ذهنت انسجام دارد ولی قرار نیست برای دیگران هم انسجام داشته باید پس می شود پراکنده نویسی ... باید راهکاری پیدا کرد که بشود مرتب نوشت بدون این که از دیگر تکالیفت بمانی که متاسفانه هنوز پیدا نشده ... (نمی دانم کی قرار است از دست این سه نقطه ها نوشته هایم رها شود ...) البته این را می دانم که قطعا فضای نت فضای واقعی نیست و آدم های معروف وب هم آدم های موثر جامعه واقعی نیستند و تاثیر وب بر جامعه هم قطعا از تاثیر مسجد کمتر است ولی بی تاثیر نیست پس می توان به آن به چشم ابزاری نگاه کرد که کمک کند به حرکت مجموعه های حقیقی دینی و حزب الهی و بسیجی آن هم از نوع مستضعفینش ... پس قطعا در بین انتخاب سنگر مسجد و سنگر مجازی شکی نیست که سنگر مسجد انتخاب گردد و گاها اگر وب خاک بخورد مشکلی ایجاد نخواهد کرد ...

2-        چند وقتی است که دوباره موضوعی ذهنم را مشغول کرده به اسم انجمن حجتیه !!! و مجموعه هایی به همین سبک ... هر چقدر هم که خیلی از آقایان و دوستان بخواهند به اسم این ها هم شیعه هستند تطهیر کنند این ها را یک موضوع برایم قطعی است ... اگر کسی با آمریکا دشمن مشترک داشته باشد قطعا در جایی زلفش با آمریکا گره خورده ... مثلا همین سید صادق شیرازی و اعوان و انصارش  ... که ادعای شیعه گریشان فلک را کر کرده جلوی شیعه های حکومتی راحت موضع می گیرند و جمهوری اسلامی را زیر سوال می برد ولی در باره ی آمریکا خیلی علاقه به اظهار نظر ندارند مثل انجمنی ها که حکومت اسلامی را طاغوت می دانند و حکومتی که می خواهد ریشه اسلام را از بیخ بکند را کار ندارند پس سرکردگانشان که قطعا منحرفند و زیر مجموعه ها یا احمقند یا منحرف ...

3-        وقتی به شهید دیالمه تهمت عضو انجمن بودن می زنند اینگونه جواب می دهد : « من این را یک توضیحی می دهم به شرط این که تو را به خدا متعهد شوید این را هرکسی پرسید، شما جواب بدهید. چون من دیگر واقعاً از جواب دادنش خسته شدم. تا به حال در دنیا سابقه داشته که کسی برای نبود چیزی دلیل بیاورد؟ همیشه برای بود چیزی دلیل می آورند. شما می خواهید بگویید مثلاً حسن آقا عضو ساواک منحله بوده. آیا برای بودنش باید دلیل بیاورید یا برای نبودنش؟ یعنی می شود برای نبودن چیزی دلیل آورد؟ همیشه سند و مدرک در زمانی مطرح است که بودن چیزی باشد. به اعتقاد من مسئله ی انجمن حجتیه امروز یک بازی سیاسی در موردش شده است. اولاً من عضو انجمن حجتیه نبودم، عضو انجمن حجتیه هم نیستم. مطمئن باشید که اگر من طرز تفکر انجمن حجتیه را پذیرفته بودم و در بینشان بودم، از احدالنّاسی وحشت نداشتم که بگویم این اعتقادم است و رویش می ایستادم و استدلال می کردم.

یک نمونه ی ساده به شما بگویم. جو جامعه امروز می گوید بند ج چیز خوبی است. همه می گویند ما خواستار بند ج هستیم. بنده می گویم با آن مخالفم رویش هم ایستادم. استدلال فقهی هم دارم. این را هم از خودم نمی گویم از فقها گرفتم و رویش هم بحث می کنم.... وقتی در مورد بنی صدر می گویم این طرز تفکر، طرز تفکر فاسدی است، روی آن می ایستم. الآن می گویم طرز تفکر آقای[میرحسین] موسوی را فاسد می دانم و می ایستم. [حبیب الله]پیمان را طرز تفکرش را فاسد می دانم و می ایستم. جنبش مسلمانان مبارز را فاسد می دانم و می ایستم. چیزهایی که به آن ها اعتقاد دارم را می گویم که اعتقاد دارم. می گویم خطبه ی نهج البلاغه در مورد زن درست است و می ایستم. اما در عمل باید بیایم بگویم نخیر! اتفاقاً شما خانم ها گل سرسبد هم هستید و هیچ اشکالی هم نداره و شما اصلاً سه برابر عقل دارید به جای نیم برابر!؟ ولی نمی گویم.

پس یقیناً بدانید که اگر چنین چیزی باشد خیلی مرد و مردانه می ایستم و می گویم [انجمنی] هستم و از آن دفاع می کنم و هیچ ناراحت نیستم که بگویم هستم. به اضافه ی این که شما می دانید که امروز همه ی کسانی که می خواهند زیرآبی بروند، می گویند "بله، ما بودیم اما آمدیم بیرون". مگر من مریض بودم، خب می گفتم بله من هم بودم منتها آمدم بیرون و موضوع ختم می شد. یا می گویند یک گروه از آن ها خیلی خوبند، آن ها که آمدند و رهبری امام را پذیرفتند. ما هم می گفتیم بله، ماهم جزو آن گروهی هستیم که رهبری امام را پذیرفتیم و تمام می شد. لزومی نداشت که من روی این مسئله بایستم و بگویم[انجمنی] نیستم و نبودم. اما این معرکه به این زودی ها حل نمی شود....»

4-        جای شما خالی در حرم امام رضا(ع) با موجودی آشنا شدم که شاید خاطره دست نوشته اولین دیدنش را بعدا همین جا بگذارم ... ولی جدای از نوشتن یا ننوشتنش این آشنایی و قبل از ماه مبارک سخنرانی استاد پناهیان در باره ی دعا در صحن جامع رضوی و سخنرانی های استاد ماندگاری در باره ی آثار تربیتی یاد قیامت در بین الطلوعین روز های ماه مبارک نتایج مهمی برای من داشت از جمله این که بسیار دعا کنم حتی برای آن ها که رفته اند ... و اینکه دعا مستجاب است ... و این را نیز به یقین رسیدم که اگر طالب باشی واصلی (جمله ای از شهید احمد رضا احدی) ... البته شاید این وصل در این دنیا نباشد ... و ....

5-        شب ها می روم مسجد ارک تا در معرض نوای قدسی حاج منصور قرار بگیرم ... صفا می کنم از اینکه حرص می خورند خیلی ها که اینقدر کج فهم و کج اندیشه اند که نمی توانند جمع کنند پناهیان و حاج منصور را ... و دلم برایشان اساسی می سوزد که خودشان را از این شب ها محروم می کنند ... جالب است که فکر کرده اند کسی هستند دیگران را هم از مجلس حاجی رفتن نهی می کنند ... دلم برای آن هایی بیشتر می سوزد که با طناب امثالهم به چاه می روند ... نه اینکه بد بدانم حاجی نیامدن را ولی قطعا می دانم که نهی خیلی از نیروهای انقلاب مثل حاجی و رد کردن آن ها قطعا از خود بزرگ بینی ، خودشیفتگی و یا حسادت خیلی ها ریشه می گیرد ... آأم های کوچکی که خود را بزرگ می بینند و با دو جلسه پای صحبت فلان آیت الله نشستن به جای افتادگی سراسر عجب می شوند ... و متاسفانه اسم خودشان را مربی می گذارند ... مرید بازی می کنند ... گندگی (و نه بزرگی) می کنند ... بله ... با تو هم هستم دوست عزیز ...

فعلا یا علی